De fragmentatie en uiteindelijke ineenstorting van het verenigde koninkrijk Georgië aan het einde van de 15e eeuw markeerde een belangrijke verschuiving in het historische en politieke landschap van de regio. Deze fragmentatie, geïnitieerd door de Mongoolse invasies in de 13e eeuw, resulteerde in de opkomst van een de facto onafhankelijk koninkrijk West-Georgië onder koning David VI Narin en zijn opvolgers. Ondanks verschillende pogingen tot hereniging leidden aanhoudende verdeeldheid en interne conflicten tot verdere desintegratie.
Tegen de tijd van het bewind van koning George VIII in de jaren 1460 was de fragmentatie uitgegroeid tot een volwaardige dynastieke triarchie, die gepaard ging met intense rivaliteit en conflicten tussen verschillende takken van de koninklijke familie Bagrationi. Deze periode werd gekenmerkt door de separatistische bewegingen van het Vorstendom Samtskhe en de aanhoudende strijd tussen de centrale regering in Kartli en de regionale machten in Imereti en Kakheti. Deze conflicten werden verergerd door externe druk, zoals de opkomst van het Ottomaanse Rijk en de aanhoudende dreigingen van Timuridische en Turkmeense strijdkrachten, die de interne verdeeldheid binnen Georgië uitbuitten en verdiepten.
De situatie bereikte een kritiek punt in 1490 toen een formeel vredesakkoord de dynastieke oorlogen beëindigde door het voormalige verenigde koninkrijk officieel in drie afzonderlijke koninkrijken te verdelen: Kartli, Kakheti en Imereti. Deze verdeeldheid werd geformaliseerd in een koninklijke raad die de onomkeerbare aard van de fragmentatie erkende. Het eens zo machtige koninkrijk Georgië, opgericht in 1008, hield dus op te bestaan als een verenigde staat, wat leidde tot eeuwen van regionale fragmentatie en buitenlandse overheersing.
Deze periode uit de Georgische geschiedenis illustreert de diepgaande impact van voortdurende externe invasies en interne rivaliteit op een middeleeuws koninkrijk, en benadrukt de uitdagingen van het handhaven van soevereine eenheid in het licht van zowel externe agressie als interne fragmentatie. De uiteindelijke desintegratie van het koninkrijk veranderde het politieke landschap van de Kaukasus aanzienlijk en maakte de weg vrij voor verdere geopolitieke veranderingen met de uitbreiding van naburige rijken.