Christianisatie van Iberia

De christenen van Iberia, het oude Georgische koninkrijk dat bekend staat als Kartli, begon in de vroege 4e eeuw vanwege de inspanningen van Saint Nino. Koning Mirian III van Iberia verklaarde het christendom de staatsreligie, wat leidde tot een belangrijke culturele en religieuze verschuiving van de traditionele polytheïstische en antropomorfe idolen bekend als de 'goden van Kartli'. Deze beweging markeerde een van de vroegste nationale adopties van het christendom en plaatste Iberia naast Armenië als een van de eerste regio's die het geloof officieel omarmde.

De bekering had diepgaande sociale en culturele implicaties, die de connecties van het koninkrijk met de bredere christelijke wereld, met name het Heilige Land, beïnvloedde. Dit werd bewezen door een verhoogde Georgische aanwezigheid in Palestina, benadrukt door figuren zoals Peter de Iberische en de ontdekking van Georgische inscripties in de Judaean Desert en andere historische locaties.

De strategische positie van Iberia tussen de Romeinse en Sasaniaanse rijken maakte het een belangrijke speler in hun proxyoorlogen, die de diplomatieke en culturele manoeuvres beïnvloedde. Ondanks het aannemen van een religie geassocieerd met het Romeinse rijk, handhaafde Iberia sterke culturele banden met de Iraanse wereld, weerspiegelt de langdurige verbindingen door handel, oorlogvoering en huwelijk sinds de Achaemenidische periode.

Het christelijkingsproces was niet alleen een religieuze bekering, maar ook een transformatie van meerdere eeuwen die bijdroeg aan de opkomst van een afzonderlijke Georgische identiteit. Deze overgang zag de geleidelijke Georgianization van sleutelfiguren, waaronder de monarchie, en de vervanging van buitenlandse kerkleiders door inheemse Georgiërs tegen het midden van de 6e eeuw. Grieken , Iraniërs , Armeniërs en Syriërs bleven de regering en de ontwikkeling van de Georgische kerk tot ver in deze periode echter beïnvloeden.