Glorieuze revolutie

In 1680 bestond de uitsluitingscrisis uit pogingen om de toetreding van Jacobus, erfgenaam van Karel II, te voorkomen omdat hij katholiek was. Nadat Charles II in 1685 stierf en zijn jongere broer James II en VII werden gekroond, drongen verschillende facties aan op zijn protestantse dochter Mary en haar echtgenoot prins Willem III van Oranje om hem te vervangen in wat bekend werd als de Glorious Revolution.

In november 1688 viel Willem Engeland binnen en slaagde erin gekroond te worden. James probeerde de troon te heroveren in de Williamite-oorlog, maar werd verslagen in de Slag om de Boyne in 1690.

In december 1689 werd een van de belangrijkste constitutionele documenten in de Engelse geschiedenis, de Bill of Rights, aangenomen. Het wetsvoorstel, waarin veel bepalingen van de eerdere Declaration of Right werden herhaald en bevestigd, legde beperkingen op aan het koninklijk voorrecht. De Soeverein kon bijvoorbeeld geen wetten opschorten die door het parlement waren aangenomen, geen belastingen heffen zonder toestemming van het parlement, geen inbreuk maken op het recht om petities in te dienen, in vredestijd een staand leger oprichten zonder toestemming van het parlement, protestantse onderdanen het recht ontzeggen om wapens te dragen, zich onnodig bemoeien met parlementsverkiezingen. , leden van beide Kamers van het Parlement straffen voor alles wat tijdens debatten wordt gezegd, buitensporige borgtocht eisen of wrede en ongebruikelijke straffen opleggen. William was tegen dergelijke beperkingen, maar koos ervoor conflicten met het parlement te vermijden en stemde in met het statuut.

In delen van Schotland en Ierland bleven katholieken die loyaal waren aan James vastbesloten hem weer op de troon te zien komen, en voerden ze een reeks bloedige opstanden uit. Als gevolg hiervan werd elk onvermogen om trouw te beloven aan de zegevierende koning Willem streng aangepakt. Het meest beruchte voorbeeld van dit beleid was het bloedbad van Glencoe in 1692. Jacobitische opstanden gingen door tot halverwege de 18e eeuw, totdat de zoon van de laatste katholieke troonopvolger, James III en VIII, in 1745 een laatste veldtocht organiseerde. De strijdkrachten van Prins Charles Edward Stuart, de legendarische Bonnie Prince Charlie, werden verslagen in de Slag bij Culloden in 1746.