Video
Amerikaanse lokaanvallen door middel van luchtaanvallen en zeegeweervuur in de nacht vóór de bevrijding van Koeweit waren bedoeld om de Irakezen te laten geloven dat de belangrijkste grondaanval van de coalitie zich zou concentreren op centraal Koeweit. Maandenlang lagen Amerikaanse eenheden in Saoedi-Arabië onder vrijwel voortdurend Iraaks artillerievuur, evenals onder bedreigingen van Scud-raketten en chemische aanvallen.
Op 24 februari 1991 staken de 1e en 2e Marine Divisies en het 1e Light Armoured Infantry Battalion Koeweit over en trokken richting Koeweit-Stad. Ze kwamen loopgraven, prikkeldraad en mijnenvelden tegen. Deze posities werden echter slecht verdedigd en werden in de eerste uren onder de voet gelopen. Er vonden verschillende tankgevechten plaats, maar verder stuitten de coalitietroepen op minimale weerstand, aangezien de meeste Iraakse troepen zich overgaven. Het algemene patroon was dat de Irakezen een kort gevecht zouden leveren voordat ze zich overgaven. De Iraakse luchtverdediging schoot echter negen Amerikaanse vliegtuigen neer. Ondertussen rukten troepen uit de Arabische staten vanuit het oosten Koeweit binnen, waarbij ze weinig weerstand ondervonden en weinig slachtoffers leden.