Гурав дахь Пуни дайн

лавлагаа


Play button

149 BCE - 146 BCE

Гурав дахь Пуни дайн



Гурав дахь Пуни дайн нь Карфаген ба Ромын хооронд өрнөсөн Пунийн дайнуудын гурав дахь бөгөөд сүүлчийнх нь байв.Дайн нь бүхэлдээ Карфагений нутаг дэвсгэрт, орчин үеийн хойд Тунисын нутаг дэвсгэрт тулалдаж байв.МЭӨ 201 ондПунийн хоёрдугаар дайн дуусахад энх тайвны гэрээний нэг нөхцөл нь Ромын зөвшөөрөлгүйгээр Карфагенд дайн хийхийг хориглосон байв.Ромын холбоотон Нумидиагийн хаан Масинисса үүнийг далимдуулан Карфагений газар нутгийг олон удаа дайрч, шийтгэлгүй булаан авчээ.МЭӨ 149 онд Карфаген гэрээг үл харгалзан Хасдрубалын удирдлаган дор армиа Масинисса руу илгээв.Ороскопагийн тулалдаанд Карфагений ялагдал, Карфагений арми бууж өгснөөр кампанит ажил гамшигт дуусав.Ром дахь Карфагений эсрэг фракцууд хууль бус цэргийн ажиллагааг шалтаг болгон шийтгэлийн экспедиц бэлтгэх зорилгоор ашигласан.
HistoryMaps Shop

Дэлгүүр зочлох

Пролог
Нумидиан ба Ромын морин цэрэг ©Richard Hook
152 BCE Jan 1

Пролог

Algeria
Дайны төгсгөлд Ромын холбоотон Масинисса одоогийн Алжир, Тунисын ихэнх хэсгийг хянаж байсан уугуул хүн ам болох Нумидичуудын дунд хамгийн хүчирхэг захирагч болж гарч ирэв.Дараагийн 50 жилийн хугацаанд тэрээр Карфагены өөрийн эзэмшлийг хамгаалах чадваргүй байдлаа олон удаа ашигласан.Карфаген Ромд хохирол барагдуулах, эсвэл цэргийн ажиллагаа явуулах зөвшөөрөл хүссэн өргөдөл гаргах бүрт Ром Масиниссаг дэмжиж, татгалздаг байв.Масинисса Карфагений нутаг дэвсгэрийг булаан авч, дайралт хийх нь улам бүр илт болж байв.
▲
●
Карфагенийн эсрэг довтолгоо
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
151 BCE Jan 1

Карфагенийн эсрэг довтолгоо

Tunisia
МЭӨ 151 онд Карфаген өмнө нь бүртгэгдээгүй Карфагений жанжин Хасдрубалын командалсан томоохон армийг босгож, гэрээг үл харгалзан Нумидианчуудын эсрэг довтолжээ.Кампанит ажил Ороскопагийн тулалдаанд сүйрлээр дуусч, арми бууж өгсөн;олон Карфагенчуудыг дараа нь Нумидичууд устгасан.Хасдрубал Карфаген руу зугтаж, Ромыг тайвшруулахыг оролдохын тулд түүнийг цаазаар авах ялаар шийтгэв.
▲
●
Ром Карфагенд дайн зарлав
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
149 BCE Jan 1

Ром Карфагенд дайн зарлав

Carthage, Tunisia
Карфаген нь Ромд ногдуулсан нөхөн төлбөрөө МЭӨ 151 онд нэгдүгээр Пунийн дайны төгсгөлд тавин жилийн өмнө төлж, эдийн засгийн хувьд цэцэглэн хөгжиж байсан боловч Ромд цэргийн аюул заналхийлсэнгүй.Гэсэн хэдий ч Ромын Сенат дотор Карфагений эсрэг цэргийн ажиллагаа явуулахыг хүссэн бүлэглэл эртнээс байсаар ирсэн.Карфагений хууль бус цэргийн ажиллагааг шалтаг болгон ашиглан Ром шийтгэлийн экспедиц бэлтгэж эхлэв.Карфагений элчин сайдын яамд Ромтой хэлэлцээ хийхийг оролдсон боловч тэд бултсан хариу өгсөн.Карфагенаас хойд зүгт 55 км (34 миль) зайд орших Хойд Африкийн томоохон боомт хот Утика нь МЭӨ 149 онд Ром руу довтолжээ.Утикагийн боомт нь Карфаген руу довтлоход ихээхэн тус болно гэдгийг мэдэж байсан Ромын Сенат болон Ардын Ассамблей Карфагены эсрэг дайн зарлав.
▲
●
Гурав дахь Пуни дайн эхлэв
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
149 BCE Feb 1

Гурав дахь Пуни дайн эхлэв

UTICA, Tunis, Tunisia
МЭӨ 149 онд Ромын томоохон арми Утикад газардсан бөгөөд нэг жилийн турш хоёр консулын удирдлага дор Маниус Манилиус армийг удирдаж, Луциус Калпурниус Писо Кесонинус флотыг удирдаж байв.Карфагенчууд Ромыг тайвшруулахыг оролдсоор, Утика руу элчин сайдын яамаа илгээв.Консулууд бүх зэвсгээ хүлээлгэн өгөхийг шаардсан бөгөөд Карфагенчууд дургүйцсэн.Том цуваанууд Карфагенаас Утика хүртэл асар их хэмжээний тоног төхөөрөмж авчээ.Эдгээрт 200,000 хуяг дуулга, 2,000 катапульт багтсан гэж амьд үлдсэн бүртгэлд бичжээ.Тэдний байлдааны хөлөг онгоцууд бүгд Утика руу явж, боомтод шатжээ.Карфагенийг зэвсгээ хураасны дараа Ценсорин Карфагенчуудыг хотоо орхиж, далайгаас 16 км (10 миль) зайд нүүлгэн шилжүүлэхийг шаардсан;Дараа нь Карфаген устгагдах болно.Карфагенчууд хэлэлцээрээ орхиж, хотоо хамгаалахад бэлтгэв.
▲
●
Play button
149 BCE Mar 1 - 146 BCE Jan

Карфагений бүслэлт

Carthage, Tunisia
Карфагений бүслэлт нь Карфаген ба Ромын хооронд тулалдсан 3-р Пунийн дайны гол тулаан байв.Энэ нь Карфагений нийслэл Карфагенийг (Тунисаас зүүн хойд зүгт) бараг гурван жилийн бүслэлтээс бүрдсэн байв.МЭӨ 149 онд Ромын томоохон арми Хойд Африк дахь Утика руу газарджээ.Карфагенчууд Ромчуудыг тайвшруулна гэж найдаж байсан ч Карфагенчууд бүх зэвсгээ хүлээлгэн өгсөн ч Ромчууд Карфаген хотыг бүслэхээр шахав.Ромын кампанит ажил МЭӨ 149 он хүртэл удаа дараа бүтэлгүйтсэн бөгөөд үүнийг зөвхөн дунд тушаалын офицер Сципио Аемилианус хөнгөвчлөхөд хэд хэдэн удаа ялгарч байв.Ромын шинэ командлагч МЭӨ 148 онд засгийн эрхийг авсан ч мөн адил муу байсан.МЭӨ 147 оны эхээр Ромын шүүгчдийн жил бүр сонгуулийн үеэр Сципионыг олон нийтийн дэмжлэг маш их байсан тул Африкт командлагчаар томилогдохын тулд ердийн насны хязгаарлалтыг цуцалжээ.Сципиогийн бүрэн эрхийн хугацаа Карфагений хоёр амжилтаар эхэлсэн боловч тэрээр бүслэлтийг чангатгаж, хангамжийг блоклосон гүйгчээр дамжуулан Карфаген руу оруулахгүйн тулд том мэнгэ барьж эхлэв.Карфагенчууд флотоо хэсэгчлэн сэргээсэн бөгөөд Ромчуудын гайхшралыг төрүүлэв;Шийдвэргүй тулалдааны дараа Карфагенчууд татан буугдаж, олон хөлөг онгоцоо алджээ.Дараа нь Ромчууд боомтын бүсэд том тоосгон байгууламж барьсан бөгөөд энэ нь хотын ханыг давамгайлж байв.МЭӨ 146 оны хавар Ромчууд эцсийн дайралтаа эхлүүлж, долоо хоногийн турш хотыг системтэйгээр устгаж, оршин суугчдыг нь устгасан;Зөвхөн сүүлчийн өдөр л тэд боолчлолд худалдагдсан 50,000 хоригдлыг авчээ.Өмнө нь Карфагений нутаг дэвсгэрүүд нь Африкийн Ромын муж болж, нийслэл нь Утика байв.Карфагены газрыг Ромын хот болгон сэргээн босгохоос нэг зуун жилийн өмнө.
▲
●
Тунис нуурын тулалдаан
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
149 BCE Jul 27

Тунис нуурын тулалдаан

Lake of Tunis, Tunisia
Тунис нуурын тулалдаан бол МЭӨ 149 онд Карфагенчууд болон Ромын Бүгд Найрамдах Улсын хооронд тулалдсан 3-р Пунийн дайны цуврал тулаан юм.Ромын консул Маниус Манилиус, Люциус Марциус Ценсоринус нар тусдаа хүчийг удирдаж Карфагены ханыг эвдэх хэд хэдэн оролдлого бүтэлгүйтэв.Хожим нь Карфагенчууд галын хөлөг онгоцуудыг хөөргөж, Ромын флотын ихэнх хэсгийг устгасан.Эцэст нь Ценсорин Ромд буцаж ирээд Манилиусыг үргэлжлүүлэн тулалдахаар үлдээв.
▲
●
Хоёр дахь жил
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
148 BCE Jan 1

Хоёр дахь жил

Carthage, Tunisia
Ромчууд МЭӨ 148 онд хоёр шинэ консулыг сонгосон боловч тэдний зөвхөн нэгийг нь Африк руу илгээсэн: Калпурниус Писо;Луциус Хостилиус Мансинус өөрийн харьяат цэргийн флотыг тушаасан.Тэрээр Карфагены ойрын бүслэлтээс сул бүслэлт рүү буцаж, Карфагенийг дэмжигч бусад хотуудыг цэвэрлэхийг оролдов.Тэрээр бүтэлгүйтсэн: Неаполис бууж өгч, дараа нь халагдсан боловч Аспис Ромын арми болон флотын дайралтыг тэсвэрлэж, Хиппо үр дүнгүй бүслэгдсэн байв.Хиппогийн Карфагений байлдааны онгоц Ромын бүслэлтийн хөдөлгүүрүүдийг устгасан нь тэднийг кампанит ажлыг таслан, өвөлжөө рүү явахад хүргэв.Карфагений хээрийн армийг аль хэдийн хариуцаж байсан Хасдрубал Карфагений иргэний удирдлагыг түлхэн унагаж, өөрөө командлагч болжээ.Карфаген нь Македонийн хаан ширээг өргөмжилсөн Андрискустай холбоотон байв.Андрискус Ромын Македон руу довтолж, Ромын армийг бут ниргэж, өөрөө VI Филипп хааныг өргөмжилж, Македонийн IV дайныг өдөөсөн.
▲
●
Сципио хариуцна
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
147 BCE Jan 1

Сципио хариуцна

Carthage, Tunisia
Сципио консулаар сонгогдож, Африк дахь цорын ганц командлагчаар томилогдсон;Ихэвчлэн театруудыг хоёр консулд сугалаагаар хуваарилдаг байв.Түүнд тэнд байгаа хүчний тоог бүрдүүлэхэд хангалттай эрчүүдийг цэрэгт татах ердийн эрх, сайн дурынхныг элсүүлэх ер бусын эрх олгосон.Сципио Ромчуудын үндсэн хуаранг Карфагены ойролцоох 8000 хүнтэй Карфагений отрядын анхааралтай ажиглав.Тэрээр сахилга хариуцлагыг чангатгахыг шаардсан илтгэл тавьж, сахилга бат муутай, хүсэл эрмэлзэл муутай гэж үзсэн цэргүүдээ халжээ.Дараа нь тэр шөнийн довтолгоог амжилттай удирдаж, 4000 хүний ​​хамт хот руу нэвтэрчээ.Харанхуйд сандарсан Карфагений хамгаалагчид эхний ширүүн эсэргүүцлийн дараа зугтав.Сципио Карфагенчууд өдрийн цагаар өөрсдийгөө өөрчлөн зохион байгуулалтад орсны дараа түүний байр суурийг хамгаалах боломжгүй гэж шийдсэн тул буцав.Хасдрубал Карфагений хамгаалалт нуран унасандаа айж, Ромын цэргүүдийн нүдэн дээр Ромын хоригдлуудыг ханан дээр тамлан үхүүлэв.Тэрээр Карфагений иргэдийг эсэргүүцэх хүслийг бэхжүүлж байв;Энэ мөчөөс эхлэн хэлэлцээр хийх, бүр бууж өгөх боломж ч байхгүй.Хотын зөвлөлийн зарим гишүүд түүний үйлдлийг буруушааж, Хасдрубал тэднийг бас цаазалж, хотыг бүрэн хяналтандаа авахыг шаарджээ.Шинэчлэгдсэн ойрын бүслэлт нь хот руу хуурай газар руу нэвтрэх боломжийг хаасан боловч тухайн үеийн тэнгисийн цэргийн технологийн хувьд далайг хатуу хориглох боломжгүй байв.Хот руу зөөвөрлөсөн хүнсний хэмжээ их байгаад бухимдсан Сципио боомт руу нэвтрэхийг хориглохын тулд асар том мэнгэ барьжээ.Карфагенчууд хариуд нь боомтоосоо далай руу чиглэсэн шинэ суваг таслав.Тэд шинэ флот байгуулж, суваг дуусмагц Карфагенчууд усан онгоцоор гарч, Ромчуудыг гайхшруулав.
▲
●
Карфагены боомтын тулаан
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
147 BCE Jan 1

Карфагены боомтын тулаан

Gulf of Tunis, Tunisia
МЭӨ 147 оны зун Карфагены бүслэлтийн үеэр Луциус Хостилиус Мансинусын удирдлаган дор Ромын флот далайгаас хотыг анхааралтай ажиглаж байв.Тэр жилдээ түүний байлдааны хөлөг онгоцуудыг Сципио Аемилианусын хүчээр бэхжүүлэв.Карфагенчууд Ромын тэнгисийн цэргийн хүчинд үр дүнтэй бүслэгдэж байгаагүй далай руу зугтах замыг олж чадсан бөгөөд довтолгооны флоттой сөргөлдөхийн тулд 50 триреме болон бусад цөөн тооны хөлөг онгоцоо далайд гаргажээ.Тэд Карфагены боомтын гадна Ромын флоттой тулалдаж, Ромын довтолгоог няцаахдаа анхны амжилтанд хүрч, тэдэнд их хэмжээний хохирол учруулсан.Тулалдаан үргэлжилж байх үед Карфагенчууд боомт руу буцахаар шийджээ.Энэ ажиллагааны үеэр Карфагений флотын жижиг хөлөг онгоцууд боомт руу орох хаалгыг хааж, Ромын хөлөг онгоцуудыг гүехэн усанд ойртуулахыг албадав.Карфагений олон жижиг хөлөг онгоц живсэн боловч үүрээр ихэнх нь боомт руу амжилттай буцаж ирэв.Карфагений флотын энэхүү ялалт нь Ромын тэнгисийн цэргийн бүслэлтийг таслахад хангалтгүй байв.
▲
●
Неферисын тулаан
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
147 BCE Jan 1

Неферисын тулаан

Carthage, Tunisia
Карфагены боомтын тулалдаанд Ромчууд ялагдсаны дараа Сципио Аемилианус Карфагений армийг нийслэлээс өмнө зүгт орших Неферисын бэхлэлтээр устгахаар шийдсэн бөгөөд энэ газар өмнөх жил Ромчууд Неферисийн анхны тулалдаанд Боэотарх Хасдрубалын эсрэг ялагдал хүлээсэн билээ. .МЭӨ 147 онд Ромчууд Карфагенийг бүслэн хааж, Карфагений Диоген хамгаалж байсан Неферисын хамгаалагчдад илгээсэн бүх хангамжийг үр дүнтэй таслав.Сципио Карфагений хуаранг бүсэлж, тэднийг гарч ирж, жижиг Ромын армийн эсрэг тулалдахад хүргэв.Бүх талаараа хүрээлэгдсэн Карфагенчууд тулалдааны явцад олон мянган цэргээ алджээ.Карфагений хүчний үлдсэн ихэнх хэсэг нь олзлогдсон;ердөө 4000 нь л зугтаж чадсан.Неферисийг олзолж авсан нь Карфагены хамгаалагчдын сэтгэл санааны эргэлтийн цэг болсон бөгөөд энэ нь хэдхэн сарын дараа унах болно.
▲
●
Карфагены уналт
©Image Attribution forthcoming. Image belongs to the respective owner(s).
146 BCE Jan 1

Карфагены уналт

Carthage, Tunisia
Африк дахь Ромын командлагчаар Сципиогийн албан тушаалыг МЭӨ 146 онд нэг жилээр сунгав.Хавар нь тэрээр боомтын бүсээс бүрэн хэмжээний дайралт хийж, ханыг амжилттай эвдсэн.Зургаан өдрийн турш Ромчууд хотын орон сууцны хэсгийг системтэйгээр дайран өнгөрч, тааралдсан бүх хүмүүсийг алж, цаадах барилгуудыг нь шатаажээ.Эцсийн өдөр Сципио Карфагений алба хааж байсан Ромын 900 цөллөгчөөс бусад хоригдлуудыг хүлээж авахаар тохиролцов, тэд Эшмоны сүмээс дайтаж, бүх найдвар тасарсан үед эргэн тойронд нь шатааж байсан.] Энэ үед Хасдрубал амлалтынхаа дагуу Сципиод бууж өгөв. түүний амьдрал, эрх чөлөөний тухай.Хасдрубалын эхнэр, хашаанаас харж байгаад Скипио адисалж, нөхрөө харааж, хүүхдүүдтэйгээ сүмд орж шатаж үхэв.
▲
●
145 BCE Jan 1

Эпилог

Carthage, Tunisia
Ром Карфаген хот балгас хэвээр байна гэж тогтоосон.Арван хүний ​​бүрэлдэхүүнтэй комиссыг Сенат илгээж, Сципио цаашид нураах ажлыг гүйцэтгэхийг тушаажээ.Ирээдүйд энэ газрыг нүүлгэн шилжүүлэх оролдлого хийж болзошгүй хүн бүрийг хараасан.Хотын хуучин газрыг нийтийн эзэмшлийн газар гэж хураан авчээ.Сципио ялалтаа тэмдэглэж, өргөмөл өвөөгийнхөө адил "Африканус" агноменыг авчээ.Хасдрубалын хувь заяа тодорхойгүй ч тэрээр Италийн эдлэн газарт тэтгэвэрт гарна гэсэн амлалтаараа бууж өгсөн юм.Хуучин Карфагений нутаг дэвсгэрийг Ромд нэгтгэж, Африкийн Ромын муж болгон дахин байгуулж, нийслэл нь Утика байв.Тус муж нь үр тариа болон бусад хүнсний гол эх үүсвэр болсон.Карфагены хажууд эцсээ хүртэл зогсож байсан Пун хотууд Ромд ager publicus буюу Бизертийн нэгэн адил сүйрчээ.Амьд үлдсэн хотуудад засгийн газар, соёлын уламжлалт тогтолцооныхоо наад зах нь элементүүдийг хадгалахыг зөвшөөрсөн.
▲
●

References



  • Astin, A. E. (1967). Scipio Aemilianus. Oxford: Clarendon Press. OCLC 250072988.
  • Astin, A. E. (2006) [1989]. "Sources". In Astin, A. E.; Walbank, F. W.; Frederiksen, M. W. & Ogilvie, R. M. (eds.). Cambridge Ancient History: Rome and the Mediterranean to 133 B.C., Volume 8, 2nd Edition. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 1–16. ISBN 978-0-521-23448-1.
  • Bagnall, Nigel (1999). The Punic Wars: Rome, Carthage and the Struggle for the Mediterranean. London: Pimlico. ISBN 978-0-7126-6608-4.
  • Beard, Mary (2016). SPQR: A History of Ancient Rome. London: Profile Books. ISBN 978-1-84668-381-7.
  • Le Bohec, Yann (2015) [2011]. "The "Third Punic War": The Siege of Carthage (148–146 BC)". In Hoyos, Dexter (ed.). A Companion to the Punic Wars. Chichester, West Sussex: John Wiley. pp. 430–446. ISBN 978-1-1190-2550-4.
  • Champion, Craige B. (2015) [2011]. "Polybius and the Punic Wars". In Hoyos, Dexter (ed.). A Companion to the Punic Wars. Chichester, West Sussex: John Wiley. pp. 95–110. ISBN 978-1-1190-2550-4.
  • Fakhri, Habib (1985). "Rome and Carthage Sign Peace Treaty Ending Punic Wars After 2,131 Years". AP News. Associated Press. Retrieved 13 August 2020.
  • Fantar, M’hamed-Hassine (2015) [2011]. "Death and Transfiguration: Punic Culture after 146". In Hoyos, Dexter (ed.). A Companion to the Punic Wars. Chichester, West Sussex: John Wiley. pp. 449–466. ISBN 978-1-1190-2550-4.
  • Goldsworthy, Adrian (2006). The Fall of Carthage: The Punic Wars 265–146 BC. London: Phoenix. ISBN 978-0-304-36642-2.
  • Harris, W. V. (2006) [1989]. "Roman Expansion in the West". In Astin, A. E.; Walbank, F. W.; Frederiksen, M. W. & Ogilvie, R. M. (eds.). Cambridge Ancient History: Rome and the Mediterranean to 133 B.C., Volume 8, 2nd Edition. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 107–162. ISBN 978-0-521-23448-1.
  • Holland, Tom (2004). Rubicon: The Triumph and Tragedy of the Roman Republic. London: Abacus. ISBN 0-349-11563-X.
  • Hoyos, Dexter (2005). Hannibal's Dynasty: Power and Politics in the Western Mediterranean, 247–183 BC. New York: Routledge. ISBN 978-0-415-35958-0.
  • Hoyos, Dexter (2015) [2011]. "Introduction: The Punic Wars". In Hoyos, Dexter (ed.). A Companion to the Punic Wars. Chichester, West Sussex: John Wiley. pp. 449–466. ISBN 978-1-1190-2550-4.
  • Jenkins, G. K. & Lewis, R. B. (1963). Carthaginian Gold and Electrum Coins. London: Royal Numismatic Society. OCLC 1024975511.
  • Jouhaud, Edmond Jules René (1968). Historie de l'Afrique du Nord (in French). Paris: Éditions des Deux Cogs dÓr. OCLC 2553949.
  • Kunze, Claudia (2015) [2011]. "Carthage and Numidia, 201–149". In Hoyos, Dexter (ed.). A Companion to the Punic Wars. Chichester, West Sussex: John Wiley. pp. 395–411. ISBN 978-1-1190-2550-4.
  • Lazenby, John (1996). The First Punic War: A Military History. Stanford, California: Stanford University Press. ISBN 978-0-8047-2673-3.
  • Lazenby, John (1998). Hannibal's War: A Military History of the Second Punic War. Warminster: Aris & Phillips. ISBN 978-0-85668-080-9.
  • Miles, Richard (2011). Carthage Must be Destroyed. London: Penguin. ISBN 978-0-14-101809-6.
  • Mineo, Bernard (2015) [2011]. "Principal Literary Sources for the Punic Wars (apart from Polybius)". In Hoyos, Dexter (ed.). A Companion to the Punic Wars. Chichester, West Sussex: John Wiley. pp. 111–128. ISBN 978-1-1190-2550-4.
  • Mitchell, Stephen (2007). A History of the Later Roman Empire. Oxford: Blackwell. ISBN 978-1-4051-0856-0.
  • Pollard, Elizabeth (2015). Worlds Together Worlds Apart. New York: W.W. Norton. ISBN 978-0-393-91846-5.
  • Purcell, Nicholas (1995). "On the Sacking of Carthage and Corinth". In Innes, Doreen; Hine, Harry; Pelling, Christopher (eds.). Ethics and Rhetoric: Classical Essays for Donald Russell on his Seventy Fifth Birthday. Oxford: Clarendon. pp. 133–148. ISBN 978-0-19-814962-0.
  • Richardson, John (2015) [2011]. "Spain, Africa, and Rome after Carthage". In Hoyos, Dexter (ed.). A Companion to the Punic Wars. Chichester, West Sussex: John Wiley. pp. 467–482. ISBN 978-1-1190-2550-4.
  • Ridley, Ronald (1986). "To Be Taken with a Pinch of Salt: The Destruction of Carthage". Classical Philology. 81 (2): 140–146. doi:10.1086/366973. JSTOR 269786. S2CID 161696751.
  • Ripley, George; Dana, Charles A. (1858–1863). "Carthage". The New American Cyclopædia: a Popular Dictionary of General Knowledge. Vol. 4. New York: D. Appleton. p. 497. OCLC 1173144180. Retrieved 29 July 2020.
  • Scullard, Howard (1955). "Carthage". Greece & Rome. 2 (3): 98–107. doi:10.1017/S0017383500022166. JSTOR 641578.
  • Scullard, Howard H. (2002). A History of the Roman World, 753 to 146 BC. London: Routledge. ISBN 978-0-415-30504-4.
  • Shutt, Rowland (1938). "Polybius: A Sketch". Greece & Rome. 8 (22): 50–57. doi:10.1017/S001738350000588X. JSTOR 642112.
  • Sidwell, Keith C.; Jones, Peter V. (1998). The World of Rome: An Introduction to Roman Culture. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-38600-5.
  • "Archaeological Site of Carthage". UNESCO. UNESCO. 2020. Retrieved 26 July 2020.
  • Vogel-Weidemann, Ursula (1989). "Carthago delenda est: Aitia and Prophasis". Acta Classica. 2 (32): 79–95. JSTOR 2459-1872.
  • Walbank, F.W. (1979). A Historical Commentary on Polybius. Vol. III. Oxford: Clarendon. ISBN 978-0-19-814011-5.
  • Walbank, F.W. (1990). Polybius. Vol. 1. Berkeley: University of California Press. ISBN 978-0-520-06981-7.