ມາຮອດທ້າຍປີ 1976 ຄວາມຄິດເຫັນຂອງຊົນຊັ້ນກາງລະດັບປານກາງໄດ້ຫັນໜີຈາກການເຄື່ອນໄຫວຂອງນັກສຶກສາ, ຜູ້ທີ່ໄດ້ຍ້າຍໄປທາງຊ້າຍຫຼາຍຂຶ້ນ.ກອງທັບ ແລະ ຝ່າຍຂວາ ໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນ ສົງຄາມ ໂຄສະນາ ຕ້ານ ລັດທິ ເສລີ ນັກສຶກສາ ໂດຍ ກ່າວຫາ ນັກ ເຄື່ອນໄຫວ ນັກສຶກສາ ວ່າ ເປັນ 'ຄອມມິວນິສ' ແລະ ຜ່ານ ອົງການຈັດຕັ້ງ ທະຫານ ທີ່ເປັນ ທາງການ ເຊັ່ນ: ນາວາພອນ, ທະຫານ ບ້ານ, ແລະ ແກວແດງ, ນັກຮຽນ ເຫລົ່ານັ້ນ ຫຼາຍຄົນ ຖືກຂ້າຕາຍ.​ເລື່ອງ​ຕ່າງໆ​ໄດ້​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ໃນ​ເດືອນ​ຕຸລາ​ຜ່ານ​ມາ ​ເມື່ອ​ທ່ານ Thanom Kittikachorn ​ໄດ້​ກັບ​ຄືນ​ໄປ​ປະ​ເທດ​ໄທ ​ເພື່ອ​ເຂົ້າ​ໄປ​ຢູ່​ໃນ​ພະ​ທາດ​ຫລວງ, ວັດ​ບໍ​ລິ​ເວນ.ຄວາມເຄັ່ງຕຶງລະຫວ່າງຄົນງານ ແລະ ເຈົ້າຂອງໂຮງງານໄດ້ກາຍເປັນຄວາມຮຸນແຮງ, ຍ້ອນວ່າການເຄື່ອນໄຫວສິດທິພົນລະເຮືອນມີການເຄື່ອນໄຫວຫຼາຍຂຶ້ນພາຍຫຼັງປີ 1973. ລັດທິສັງຄົມນິຍົມ ແລະ ອຸດົມການຝ່າຍຊ້າຍໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມໃນບັນດານັກປັນຍາຊົນ ແລະ ຊົນຊັ້ນກຳມະກອນ.ບັນຍາກາດ​ການ​ເມືອງ​ກໍ່​ເຄັ່ງ​ຕຶງ​ຂຶ້ນ.ຄົນງານໄດ້ຖືກພົບເຫັນແຂວນຄໍຢູ່ນະຄອນປະຖົມ ຫຼັງຈາກໄດ້ປະທ້ວງຕໍ່ເຈົ້າຂອງໂຮງງານ.ສະບັບ​ນຶ່ງ​ຂອງ​ໄທ​ຕໍ່ຕ້ານ​ລັດທິ​ຄອມ​ມິ​ວນິສ ​ໄດ້​ແຜ່​ຂະຫຍາຍ​ຢ່າງ​ກວ້າງຂວາງ.ໃຜກໍ່ຕາມທີ່ຈັດການປະທ້ວງສາມາດຖືກກ່າວຫາວ່າເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງການສົມຮູ້ຮ່ວມຄິດຂອງຄອມມິວນິດ.ໃນປີ 1976, ພວກປະທ້ວງນັກສຶກສາໄດ້ເຂົ້າຍຶດເອົາວິທະຍາເຂດ ມະຫາວິທະຍາໄລທຳມະສາ ດ ແລະ ໄດ້ຈັດການປະທ້ວງຕໍ່ການເສຍຊີວິດຂອງພວກຄົນງານຢ່າງໂຫດຮ້າຍ ແລະ ໄດ້ມີການເຍາະເຍີ້ຍແຂວນຄໍຜູ້ເຄາະຮ້າຍ, ນຶ່ງໃນນັ້ນຖືກກ່າວຫາວ່າມີຮູບຊົງຄ້າຍຄືກັບມົງກຸດລາຊະກຸມມານ Vajiralongkorn.ໜັງສືພິມບາງສະບັບໃນມື້ຕໍ່ມາ, ລວມທັງບາງກອກໂພສ, ພິມເຜີຍແຜ່ຮູບພາບຂອງເຫດການດັ່ງກ່າວ, ເຊິ່ງແນະນຳໃຫ້ພວກປະທ້ວງໄດ້ກະທຳການລ່ວງລະເມີດ.ໄອຄອນຝ່າຍຂວາ ແລະ ອະນຸລັກນິຍົມທີ່ສຸດ ເຊັ່ນ ທ່ານ ສາມັກຄີ ແສງດາລາເວດ ໄດ້ຖິ້ມໂທດໃສ່ພວກປະທ້ວງ, ຍຸຍົງໃຫ້ໃຊ້ຄວາມຮຸນແຮງເພື່ອປາບປາມພວກເຂົາ, ມາຮອດຈຸດຈົບຂອງການສັງຫານໝູ່ໃນວັນທີ 6 ຕຸລາ 1976.ກອງທັບ​ໄດ້​ປົດ​ປ່ອຍ​ພວກ​ທະຫານ ​ແລະ​ການ​ກໍ່​ຄວາມ​ຮຸນ​ແຮງ​ຂອງ​ກຸ່ມ​ກໍ່​ການ​ຮ້າຍ​ຕິດຕາມ​ມາ, ​ໃນ​ນັ້ນ​ມີ​ຫລາຍ​ຄົນ​ເສຍ​ຊີວິດ.