ສົງຄາມ Konbaung-Hanthawaddy ແມ່ນສົງຄາມທີ່ຕໍ່ສູ້ກັນລະຫວ່າງລາຊະວົງ Konbaung ແລະ ອານາຈັກ Hanthawaddy ທີ່ໄດ້ຮັບການຟື້ນຟູຄືນໃຫມ່ຂອງພະມ້າ (ມຽນມາ) ແຕ່ປີ 1752 ຫາ 1757. ສົງຄາມແມ່ນສົງຄາມຄັ້ງສຸດທ້າຍຂອງຫລາຍສົງຄາມລະຫວ່າງພາກເຫນືອທີ່ເວົ້າພາສາມຽນມາແລະພາກໃຕ້ທີ່ເວົ້າພາສາມອນໄດ້ສິ້ນສຸດລົງ. ການຄອບຄອງພາກໃຕ້ຂອງຊາວມອນເປັນເວລາຫຼາຍສະຕະວັດ.^[61] ສົງຄາມໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນໃນເດືອນເມສາ 1752 ເປັນການເຄື່ອນໄຫວຕໍ່ຕ້ານເອກະລາດຕໍ່ຕ້ານກອງທັບ Hantawaddy ທີ່ຫາກໍ່ໂຄ່ນລົ້ມລາຊະວົງຕຸ່ງກູ.Alaungpaya, ຜູ້ທີ່ກໍ່ຕັ້ງລາຊະວົງ Konbaung, ໄດ້ກາຍເປັນຜູ້ນໍາການຕໍ່ຕ້ານຕົ້ນຕໍຢ່າງໄວວາ, ແລະໂດຍການໃຊ້ປະໂຍດຈາກກອງທັບຕ່ໍາຂອງ Hantawaddy, ໄດ້ສືບຕໍ່ເອົາຊະນະພະມ້າຕອນເທິງທັງຫມົດໃນທ້າຍປີ 1753. Hantawaddy ຊ້າໄດ້ເປີດຕົວການຮຸກຮານຢ່າງເຕັມທີ່ໃນປີ 1754 ແຕ່ມັນ. ຕົກໃຈ.ສົງຄາມ​ໄດ້​ຫັນປ່ຽນ​ລັກສະນະ​ຊົນ​ເຜົ່າ​ລະຫວ່າງ​ມຽນມາ (Bamar) ທາງ​ເໜືອ​ແລະ​ພາກ​ໃຕ້​ຂອງ​ມອນ.ກອງ​ກຳລັງ Konbaung ​ໄດ້​ບຸກ​ໂຈມ​ຕີ​ມຽນມາ​ຕອນ​ລຸ່ມ​ໃນ​ເດືອນ​ມັງກອນ 1755, ​ໂດຍ​ໄດ້​ຍຶດ​ເອົາ​ເຂດ​ທົ່ງພຽງ​ແມ່​ນ້ຳຂອງ ​ແລະ ດາ​ໂກນ (Yangon) ​ໃນ​ເດືອນ​ພຶດສະພາ.​ເມືອງ​ທ່າ​ກຳ​ລັງ​ທີ່​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ປົກ​ປ້ອງ ​ຂອງ​ຝຣັ່ງ ​ໃນ​ຊີ​ເຣຍ (Thanlyin) ​ໄດ້​ແກ່ຍາວ​ໄປ​ອີກ 14 ເດືອນ ​ແຕ່​ໃນ​ທີ່​ສຸດ​ກໍ​ຕົກ​ໃນ​ເດືອນ​ກໍລະກົດ​ປີ 1756, ສິ້ນ​ສຸດ​ການ​ເຂົ້າ​ຮ່ວມ​ຂອງ​ຝຣັ່ງ​ໃນ​ສົງຄາມ.ການ​ຕົກ​ຂອງ​ອານາຈັກ​ພາກ​ໃຕ້​ທີ່​ມີ​ອາຍຸ 16 ປີ​ມາ​ໃນ​ເດືອນ​ພຶດສະພາ​ປີ 1757 ເມື່ອ​ນະຄອນຫຼວງ​ປັກ​ກູ (Bago) ຖືກ​ໄລ່​ອອກ.ການຕໍ່ຕ້ານຂອງພວກມອນທີ່ບໍ່ເປັນລະບຽບໄດ້ຕົກລົງກັບຄືນສູ່ແຫຼມ Tenasserim (ລັດມອນໃນປະຈຸບັນແລະເຂດ Tanintharyi) ໃນສອງສາມປີຂ້າງຫນ້າດ້ວຍການຊ່ວຍເຫຼືອຂອງສະຫຍາມແຕ່ຖືກຂັບໄລ່ອອກໄປໃນປີ 1765 ເມື່ອກອງທັບ Konbaung ຍຶດເອົາແຫຼມຈາກສະຫຍາມ.ສົງຄາມ​ໄດ້​ພິສູດ​ໃຫ້​ເຫັນ​ຄວາມ​ຕັດສິນ​ໃຈ.ຄອບ​ຄົວ​ຊາວ​ມຽນ​ມາ​ຈາກ​ພາກ​ເໜືອ​ເລີ່ມ​ຕັ້ງ​ຖິ່ນ​ຖານ​ຢູ່​ເຂດ​ທົ່ງ​ພຽງ​ຫຼັງ​ຈາກ​ສົງ​ຄາມ.ຮອດຕົ້ນສະຕະວັດທີ 19, ການໂຮມເຂົ້າກັນ ແລະ ການແຕ່ງດອງກັນໄດ້ຫຼຸດຈຳນວນປະຊາກອນ ມອນ ລົງເປັນຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍ.^[61]