ტაივანის სრუტვის პირველი კრიზისი დაიწყო 1954 წლის 3 სექტემბერს, როდესაც ჩინეთის კომუნისტური სახალხო რესპუბლიკის (PRC) სახალხო განთავისუფლების არმიამ (PRC) დაიწყო ჩინეთის რესპუბლიკის (ROC) კონტროლირებადი Quemoy კუნძული, რომელიც მდებარეობს მხოლოდ რამდენიმე მილის დაშორებით ჩინეთიდან. კონფლიქტი მოგვიანებით გაფართოვდა, რომ მოიცავდეს სხვა ახლომდებარე ROC- ის კუნძულებს, როგორიცაა Matsu და Dachen. მიუხედავად იმისა, რომ შეერთებულმა შტატებმა თავდაპირველად ამ კუნძულების მხრივ, როგორც სამხედრო უმნიშვნელო ნახეს, მათ მნიშვნელოვანი მნიშვნელობა ჰქონდათ ROC– სთვის, ნებისმიერი პოტენციური სამომავლო კამპანიისთვის, რომ გამოეცხადებინათ მატერიკული ჩინეთი. PLA– ს ქმედებების საპასუხოდ, აშშ -ს კონგრესმა მიიღო ფორმოსას რეზოლუცია 1955 წლის 24 იანვარს, პრეზიდენტს უფლებამოსილია დაიცვას ტაივანი და მისი ოფშორული კუნძულები.
PLA– ს სამხედრო საქმიანობა დასრულდა 1955 წლის იანვარში, იიჯიანგშანის კუნძულის დაპყრობით, სადაც 720 ROC ჯარი დაიღუპა ან დაიჭრა. ამან აიძულა შეერთებულმა შტატებმა და ROC– მა 1954 წლის დეკემბერში სინო-ამერიკული ურთიერთდახმარების ხელშეკრულების ოფიციალიზაცია, რამაც საშუალება მისცა აშშ-ს საზღვაო ძალების მხარდაჭერა ნაციონალისტური ძალების ევაკუაციისთვის დაუცველი პოზიციებისგან, როგორიცაა დაჩენის კუნძულები. კრიზისმა დაინახა დროებითი დე-ესკალაცია 1955 წლის მარტში, როდესაც PLA– მ შეწყვიტა თავისი დაბომბვის საქმიანობა.
პირველი ტაივანის სრუტის კრიზისი ოფიციალურად დასრულდა 1955 წლის აპრილში, ბანდუნგის კონფერენციის დროს, როდესაც პრემიერმა ჟო ენლენმა გამოაცხადა ჩინეთის განზრახვა მოლაპარაკების შესახებ შეერთებულ შტატებთან. მომდევნო ელჩის დონის დისკუსიები ჟენევაში დაიწყო 1955 წლის აგვისტოში, თუმცა კონფლიქტის ძირითადი საკითხები არ დარჩა, რაც სამი წლის შემდეგ კიდევ ერთი კრიზისის დასადგენად.
Show in Timeline
History of Taiwan